اندر باب کشیک های دانشجویی

اندر باب کشیک های دانشجویی صحبت زیاد هست. قبل از هر چیز یه کشیک دانشجویی را تعریف می کنم:

کشیک دانشجویی واقعه ی تخیلی است که به طور رسمی حدود چهار ساعت در بعد از ظهر یا عصر اتفاق می افتد.

گرچه به طور غیر رسمی کشیک دانشجویی با نرخ هایی بین 15 دقیقه تا 4 ساعت سپری می شود که کاملا وابسته به مرحمت رزیدنت محترم کشیک است. در طول مدتی که کشیک در جریان است، تعدادی دانشجوی پزشکی در محوطه کشیک (که معمولا اورژانس است) ول می گردند. آنهایی که خیلی "جل" هستند و ادعا دارند که چیزی قراره یاد بگیرن فقط توی دست و پا هستند. و به همین خاطر رزیدنت دوری این "پیله" های دانشجویی را ترجیح می دهند. اینترن ها هم که اصولا حسابی کفری می شوند از این که مشتی دانشجوی الاف، بی کار و ول را می بیننند و اساسی چشمشون در میاید. در طول مدت کشیک در صورتی که صندلی موجود نباشد که معمولا نیست، دانشجویان عزیز بر روی تخت مریضان جلوس کرده و از ماجراهای دنیوی و اخروی خود صحبت می کنند که معمولا با خنده زیاد و کدورت خاطر فک و فامیل بیماران همراه می شود. در پایان کشیک نیز دانشجویان بی آن که کلمه ای از طبابت یاد گرفته باشند. لقای کشیک را به عطایش بخشیده و به سمت خانه پر می کشن که گویی در اورژانس میخ در پایشان (یا هر جای دیگرشان) می کرده اند

در همین زمینه مهمترین تکنیکی که کشیک دانشجویی به دانشجویان می آموزد، تکمیل فن مهم و ارزشمند "دودره بازی" است. در این راستا دانشجویان در فن پختن رزیدنت و گرفتن امضا بسیار ماهر می شوند که البته فنی ارزشمند برای دوران اینترنی و طبابت است. رزیدنت ها نیز اغلب همکاری لازم را در این زمینه به عمل می آورند زیرا که آنها خود اغلب پیش از این دانشجو بوده اند و به درد دانشجو بودن آشنا هستند. گرچه تعدادی از رزیدنت های عزیز نیز هستند که گویا هیچ وقت دانشجو نبوده اند و مستقیم رزیدنت شده اند. این عده بسیار گنده دماغ تشریف دارند و اصولا به همین خاطر سر و کله زدن با آنها بسیار سخت و امری تیمی و دقیق است. البته اتندینگ محترم نیز اغلب دوران دانشجویی یا نداشته اند و یا اگر داشته اند بسیار نمونه بوده اند و همه به طور زاید الوصف از نهایت فعال بودنشان در دوران دانشجویی صحبت می کنند که اغلب با آنچه که ما اکنون از ایشان می بینیم تضاد دارد.

کسانی که در امر کشیک دانشجویی بسیار ماهر می شوند و خیلی پیشرفت کرده اند، کسانی هستند که در کشیک به هیچ وجه حضور نیافته و بعد ها! با یافتن رزیدنت محترم مربوطه از وی امضا می گیرند. البته الحق تعدادی از رزیدنت ها بسیار در این زمینه ها "ماه" هستند و نه تنها امضا می دهند بلکه از حضور قدرتمند و دهن پر کن دانشجویان در کشیک مراتب تشکر را به عمل می آورند.

به هر حال کشیک دانشجویی امری بسیار کمر شکن است که چهار ساعت (و یا کمتر) طلایی از زندگی یک دانشجو که می توانست به خواب، الافی، و یا خدای ناکرده درس خواندن سپری شود را هدر می دهد! در این راستا جای دارد تا ناخنکی به طرح محترم اکسترنی نیز بزنیم که همین خیمه معیوب را بر سر کل دوران استاجری می خواهد بکشد. ضمن تشکر از مسئولین محترم این طرح، از تلاش ایشان در جهت هر چه کمتر مفید شدن دوران دانشجویی تشکر می کنیم.